Terapiler sırasında sıklıkla duyduğum bir cümle beni bu yazıyı yazmaya yöneltti. Acaba sizlerde kendinizi bu cümleleri söylerken buluyor musunuz?
‘’Kimse beni anlamıyor’’
‘’Bana istediğim gibi davranmıyor, beni anlamıyor’’
‘’Bir kere de ben söylemeden, ……. (bir davranışa atıf) Davransa ‘’
‘’Her şeyi kendim yapmak zorunda kalıyorum, kimse bana yardım etmiyor’’
Liste daha uzatılabilir ve cümleler türetilebilir. Bu cümleler ihtiyaçlarımızın söze dökülmüş halleridir. Ve bir şekilde karşılanmadığı düşünüldüğünde verilen, düşünsel ve duygusal tepkilerin yansımalarıdır.
İhtiyaçlar değişebilir, kaynaklar değişebilir ancak anlaşılma ihtiyacı hiçbir zaman değişmeden öylece kalır. Eğer bu konuda anlama ihtiyacını kendi, duygu, düşünce ve davranışlarımıza yöneltmezsek, çözümlenmemiş bir mesele olarak yanıp sönen bir lamba gibi rahatsızlık verir.
Peki somutlaştıralım, ne yapmalı?
· Ana hatları belirlemek ilk adımdır. Genellikle, ne zaman, kimlerle beraberken anlaşılmadığınız düşüncesinde olursunuz?
· Böyle düşündüğünüzde ne hisseder ve ardından nasıl davranırsınız? (Hatırlayın, önceki yazılarda, düşüncelerin, duyguları, duyguların ise davranışlara yön verici olduğunu)
· Kendi ihtiyaçlarına yönelik farkındalığı içinde misiniz? Beklenti tarifiniz açık ve somut mu? Kimden, neyi, ne zaman, ne şekilde yapmasını (ancak sizi ilgilendiren bir eyleme yön vermek için çabada bulunabilirsiniz , başka birinin duygu ve düşüncelerine müdahil olmayı istemek işlevsel bir yol değildir.) istemiştiniz? Listeleyebilirsiniz.
· İnsanların temel ihtiyaçları iki yönde gelişir, ayrışmak ve buluşmak. Ayrışmak, ihtiyacının farkında kişilerin gittiği, her zaman herkesle aynı yönde olmayı tercih etmemek, buluşmak ise; diğerleri ve kendine yakın, paylaşım içinde olma ihtiyacı yada yönelimidir. Sürekli gittiğiniz bir yön var mı?
Unutmayın, hepimiz biricik ve özeliz. Kendimize sunduğumuz sevgi, ilgi ve şefkat, diğerlerinden bekleme oranınızı azaltıp, daha huzurlu hissetmenize yardım edebilir. Anlaşılmayı beklemeden, anlatmak, destek istemek mümkün. Bu yolları, öfkelenmeden, kırılmadan, incinmeden yapmanın yolları için, öncelikle kendinize yönelmeniz dileklerimle…
Uzm. Psk. Merve Otçeken
