Boşanma süreci yaşanırken çocukların verdiği tepkiler yaşlara göre değişiklik göstermektedir. Örneğin; okul öncesi çocuklar okula giderken, uyku saatlerinde anne ve babadan ayrılmak istemez, onlara aşırı bağlılık gösterir, ayrılık saatleri geldiğinde huzursuz ve gergin olabilir. Yeme sorunları, uyku alışkanlıklarında bozulma, öfke patlamaları (temper-tantrums) ,aşırı ve alışılmışın dışında kolay ağlama gibi stres belirtileri ortaya çıkabilir. Bunların yanında regresyon (gerileme) davranışları: parmak emme, bebeksi konuşmalar, alt ıslatma görülebilir ve bu tepkiler beklide bir öfkenin veya kızgınlığın ifadesidir. Ayrıca bu yaştaki çocuklar yaşadıkları olayların etkisi ile bedensel yakınmalar yoluyla dikkat çekmeye çalışırlar, baş ağrısı, karın ağrısı vb. Burada önemli olan bunların duygusal tepkiler olduğunu göz önünde bulundurmaktır ancak bu semptomlar kalıcı ise kontrol edilmeli, uzmana başvurulmalıdır.
Okul çağındaki çocukların bazıları tepkilerini bastırmayı tercih ederken bazıları daha aktif tepkiler verebilmektedir. Bastırmayı tercih edenler umursamaz görünür, sanki hiçbir şey olmamış, annesi ve babası ayrılmayacak ya da ayrılmamış gibi davranmayı tercih eder ki bu bir savunma mekanizmasıdır. Bazen çok iyi olmak için çabalarlar ve böylece anne ve babalarının ayrılmayacağını düşünürler çünkü boşanmanın kendi suçları olduğunu düşünürler. Burada önemli olan boşanmanın kimsenin suçu olmadığını ona anlatmaktır. Bu tür çocukların zıttı olarak; agresif, öfkeli tepkiler veren, anne ve babalarına karşı düşmanca duygular besleyen ve onları boşanma olayından dolayı suçlayan çocuklar olabildiği gibi pasif –agresif tepkiler veren örneğin: sürekli eşyalarını kaybetme, yapılacakları unutma, dağınıklık vb çocuklar da bulunmaktadır. Bu nedenle her çocuk özeldir ve boşanmadan etkilenişi, tepkileri, duyguları kişiliği farklıdır, genelleme yapılmamalıdır.
Ergenlik çağında ise, durum biraz farklıdır, tepkiler daha ciddi olabilmektedir. Ergenlikte olan değişimlerle birlikte birey daha tartışmacı, agresiftir. Okuldan veya evden kaçma, okulda işlenen suçlar, dövüşme, kanunlara ve kuralarla uymak istememe, alkol ve madde kullanımı, rastgele cinsel ilişki kurma gibi davranış bozuklukları gösterebilirler. Bunların yanında depresyon, yeme bozuklukları, uyku bozuklukları, intihar düşünceleri ya da eğilimleri görülebilir.
