Yemek yememeyi bazı çocuklar annelerine karşı koz olarak kullanabilirler. Çocuklar, anne babayı yönlendirebildikleri konularda ısrarla problem çıkarabilirler. Yemek konusu da çocukların iradelerine bakan ve anne babaya karşı kullanabildikleri kozlardan bir tanesidir. Bazı durumlarda anne babanın yanlış tutumu bu durumun pekişmesine neden olur. Normalde bir yaşından sonra çocuğun sofraya erişkinler ile beraber oturması ve yaşına uygun yemekleri yemesi beklenir. Belli bir dönem sonra yemek alışkanlığı gelişir. Çocuğun çok yönlü beslenmesi, normal sosyal ve vücut gelişimi açısından önemlidir.

Bazı annelerin "Çocuğum yemek yemiyor." diye çocuğa ısrarcı ve yanlış tutumları da bu davranış probleminin pekişmesine neden olur. Bedensel ve psikiyatrik bir problemi olmadıkça her çocuk acıkır ve öğün vakti geldiğinde yemeğini yer. Ama çocukta iştahsızlık gerçekten var ise, o zaman bazı hastalıkları düşünmek gerekir.

Yemek yeme konusunda anne babalara su tavsiyelerde bulunacağız:

       Öğün vaktine bir iki saat kala çocuÄŸa kesinlikle abur cubur gıdalar vermeyiniz.

       Yemek saatinde çocuk sofraya çağırılmalı yiyebileceÄŸi kadar yemek önüne konduktan sonra kesinlikle, iki üç kereden fazla yemek yeme konusunda ısrar etmeyiniz.

       Yemek yeme konusunda çocuk ile çok fazla konuÅŸmayınız.

       Çocuk yemek yemeden sofradan kalkarsa kesinlikle o öğün içinde ona ek abur cubur gıda vermeyiniz.

       Çok fazla ısrarcı olarak, tabak elinizde, çocuÄŸun peÅŸinden dolaÅŸmayınız.

Unutmayınız ki yemek yeme o çocuğun sıra dışı yapması gereken bir olay değil, onun fizyolojik bir ihtiyacıdır. Zevkle yapması gereken bu ihtiyacını işkence hâline getirmemek gerekir. Bir başka nokta da yemek yapmadan önce çocuğun fikri (yemek çeşidi konusunda) alınabilir. Önemli besin kaynaklarını alması için aynı tür yemek, değişik şekiller ile önüne getirilebilir. İştahı azaltan bol şekerli bisküvi ve çikolataları sınırlı miktarda alması sağlanabilir.

Bazı çok aşırı koruyucu anne baba tutumları yemek yeme sorunlarına yol açar. Bu durumda çocuğun neredeyse okul yıllarına kadar anne baba tarafından beslenmekte ve bebek muamelesi görmektedir. Bu durumda anne babalar çocuklarının eline kaşık çatal vermezler. Kendileri bu görevi üstlenerek çocuğun yaşına uygun psikolojik gelişimini engellemektedir. Çocukların bu bebek muamelesine alışması ile birlikte, ilerleyen yıllarda yemek yeme problem hâline gelebilmektedir. Çocukların kendi bireysel gelişimleri açısından yemek yeme konusunda da yaşa uygun davranışlar göstermeleri önemlidir.

Bütün bu önlemlere rağmen devam eden iştah problemlerinde ise doktora başvurarak esas nedeni bulmak gerekir.

Burada bir örnek vermek istiyorum: "Hasan, 6 yaşındadır. Ailenin tek çocuğudur. Gündüz ona büyük annesi bakmaktadır. Hasan, 6 yaşına gelmesine rağmen hâlâ suyu ve sütü biberon ile içmektedir. Günlük yemek yeme zamanları evde tam bir işkence hâline gelmiştir. Yemek pişirilmekte, herkes sofraya oturmakta ve bütün gözler Hasan'a çevrilmektedir. «Acaba Hasan yemek yiyecek mi yemeyecek mi? Durumun farkında olan Hasan eline kaşığı alıp sadece yemeği karıştırmakta ve yemek yememektedir. Daha sonra sıra ile sofradaki herkes önce Hasan'a yemek yemesini söylemektedir. Anne, baba, büyük anne, büyük baba, sıra ile Hasan'a yemek yemesi konusunda ısrarda bulunmaktadır. Hasan, bütün ısrarlara rağmen direnmekte ve yemek yememektedir. Ardından Hasan sofradan kendinden çok emin bir şekilde kalkmakta ve televizyon seyretmeye başlamaktadır. Biliyordur ki birazdan annesi tabakla gelecek ve Hasan'a yalvaracak, televizyon karşısında yemek yedirmeye çalışacaktır. Hasan yine yemez ise sadece onun için yeniden istediği bir yemek pişecek ve Hasan'ın yemek yemesi sağlanacaktır.

Aile daha sonra bir uzmana başvurmuş ve yukarıda saydığımız önlemleri almıştır. 3-5 gün Hasan biraz aç kalmıştır ama ardından yemek yeme saatleri düzene girmiş ve tabağını bitirir hâle gelmiştir. Hasan'a yönelik bebeksi tutum ve davranışların da aile tarafından değiştirilmesi istenmiştir.

Twitter