‘’ Çocuk oyunları hayatın bir çekirdeğidir. Bütün insanlar orada gelişir, büyür ve oluşumu insanın en güzel ve en olumlu yetenekleri orada yükselir.’’
Frobel
Oyun, çocuğun sadece boş zamanlarını doldurmak amacıyla gerçekleştirdiği bir faaliyet olarak görülmemelidir. Çocuğun dış dünyayı deneyimleyerek kendi kendine öğrenmesini sağlayan, içsel olarak eğlenmek amacıyla gerçekleştirilen ve pek çok duyguyu da içinde barındıran, bazen kuralları olan bazen de kuralları belirlenmemiş etkinliklerin bütünü olarak tanımlanabilir.
Çocuğun gelişim sürecinin bir parçası olan oyun, çocuğun dilidir. Çocuk duygularını, düşüncelerini, yaşamış olduğu zorlukları kısacası kendi dünyasını oyun aracılığıyla ifade eder ve böylece oyun aracılığıyla ruhsal bir doyum da elde eder. Yapılan araştırmalarda, oyun oynamanın sinir hücrelerinin ve sinaps bağlantılarının gelişmesine katkıda bulunduğu da görülmüştür. Çocuğun bedensel, duygusal, sosyal ve dil- bilişsel gibi gelişim alanlarının desteklenmesinde de büyük bir öneme sahiptir . Aynı zamanda oyun oynamak çocuğun hayal gücünü zenginleştiren bir aktivitedir. Hayal gücü gelişen çocukların problem çözme ve uyum becerileri de eş zamanlı olarak gelişim göstermektedir. Uyumu arttırarak psikolojik esnekliği destekleyen oyun, çocukların en zor konuları bile ifade etmesine olanak sağlamaktadır. Çocuklar oyun içerisinde farklı duygu durumları yaşayabilirler. Yaşamış olduğu bir duygudan diğerine geçtikçe de dış dünyada karşılaşmış oldukları farklı duygu durumlarını daha sağlıklı bir şekilde anlamlandırabilirler. Oyun çocuğun kişiliğinin gelişiminde de büyük bir öneme sahiptir. Çocuğun kişiliği oyun içerisinde daha belirgin çizgilerle ortaya çıkmak ile beraber gelişim de göstermektedir. Çocuk oyun içerisinde yaşam becerilerini geliştirmek için gerekli olan bilgi, beceri ve davranışları öğrenir. Kısacası oyun çocuğun gelişimini desteklemek ile beraber çocuğu dış dünyaya da hazırlamaktadır.
Büşra Muslu
